""ludzie ludziom zgotowali ten los"- żyjemy samotnie"

tytuł posta wziąłem z komentarza blogera "Chybajasam" - pod następującym postem na innym blogu samotnosc w sieci, moim zdaniem świetny tekst podpisuję się pod nim dwoma łapkami. Post jest tak dobry, że nawet nie mam odwagi go skomentować . Jedno zdanie to by było za mało, zbyt infantylnie dwa nadal nie będzie to o co mi chodzi. Gdybym nie przeczytał kolejnego posta , który jest doskonałym komentarzem, zresztą sam tytuł Człowiek z półki wiele mówi , i uświadomił mi jak należy to zrobić. 

Pierwsza moja myśl czy jest dużo osób samotnych i przeraziłem się możliwym wynikiem. Mijamy się w windzie, w biurze, w sklepie wracamy po pracy do swoich domów, często pustych bo tylko my w nich mieszkamy. Czasami zadzwonimy do znajomego, z którym dawno nie rozmawialiśmy wymienimy ploteczki o znanych osobach. Nie oszukujmy się kiedyś poznawaliśmy ludzi w szkole , w pracy, rodziny były większe byli moi znajomi , znajomi rodzeństwa. Kiedyś chciało się zapraszać gości dziś coraz mniej , przez kilka godzin rozmawiamy przez komunikatory i ma to nam polepszyć nastrój. 

Jest też aspekt nowych znajomości, który mnie przeraża , ale doświadczam go bardzo często. Ludzie poznają nowych znajomych w kategoriach co ja z tego będę miał. W jaki sposób ta znajomość mi się opłaci. Pomoże mi zdobyć nową pracę, załatwi coś dla mnie, uda nam się zrobić wspólnie biznes. Jestem okrutny w tym co piszę, ale my nie dajemy sobie czasu na poznanie kogoś , chcemy natychmiast , już teraz . Chcemy kliknąć status jak w aplikacji kredytowej: wniosek złożony, wniosek rozpatrywany, wniosek odrzucona, kredyt przyznano, kredyt wypłacono. 

Jedną z niewielu osób, którą mogę nazwać bardzo dobrym znajomym, a niebędącej członkiem mojej rodziny znam od ponad 10 lat , poznawałem przez ponad trzy lata na kawie pitej raz na kwartał . Gadamy o wszystkim  o ludziach których znamy, o problemach , o rodzicach o filmie. Dobrze nam się rozmawia, ale w naszych rozmowach są pewne zasady. Jedna z nich to nie pytamy się, raczej słuchamy.

Obserwując ludzi mam wrażenie, że jesteśmy samotni bo nie rozumiemy, że przyjaźń potrzebuje czasu, cierpliwości i wyrozumiałości. Wyrozumiałość jest potrzebna do zaakceptowania w drugim człowieku różnicy pomiędzy nami, a co skutkuje koniecznością zaakceptowania naturalnego konfliktu człowieka z czasem i materią.

Nie ma promocji na znajomych, przyjaciół , nie wystarczy zapłacić 1 zł i dostaniemy super ideał, to nie wypasiony telefon dawany w promocji na jakiś czas. Niestety my się tak nauczyliśmy żyć. 

Mam nadzieję, że wyszło zrozumiale i cytowani autorzy okażą wyrozumiałość, dla człowieka lepiej czującego się w równaniach matematycznych niż w słowie pisanym , zawsze liczę coś w pamięci. Prezentowany obrazek, chyba najlepiej oddaje naszą samotność, może jest zbyt brutalny, ale bardzo trafny.