Słońce już gasło, wieczór był ciepły i cichy

jak dla mnie od zeszłej niedzieli weekend kończy się wcześniej. Kiedyś z powodu stresu około 17 bo w poniedziałek trzeba iść do pracy , aktualnie ponieważ tak odjeżdża pociąg ze stacji Poznań Główny do Wrocław Główny. Wczoraj rozmawiając z mamą w wszystkim i o niczym użyłem zwrotu, że jestem jak "Żyd wieczny tułacz" psychicznie motywuje mnie podróż. Dzisiaj sprawdziłem  ten mit i stwierdziłem, że jest zbyt patetycznie. Nie o to mi chodziło.  Lubię ruch, działanie, natomiast nie odpowiada mi lenistwo w rodzaju leżenia na plaży i patrzenie w morze dlatego zwykle jak jeździłem na wakacje to wszelkimi możliwymi środkami lokomocji, a najczęściej autonogami przemierzałem sporo kilometrów. 

W Poznaniu mam kilka ulubionych miejsc na spacer, bieganie, a nawet miejsca na szybki lunch z gazetą bo nie zawsze dało się kogoś wyciągnąć. Zresztą uświadomiłem sobie, że nie pasuje do polskiej nowej kultury spędzania wolnego czasu czyli grillowania. Rzadko kiedy coś mi na takim grillu smakuje lubię jedzenie lekkie a to serwowane na grillu niestety często jak dla mnie jest zbyt ciężkie zbyt tłuste i niestety zbyt okopcone no i jeszcze picie piwa, które wprawdzie lubię, ale w rozsądnych ilościach jakoś nie specjalnie mi pasuje. Ten mój sprzeciw przez kilku znajomych jest tłumaczony w inny sposób "bo Ty lubisz , kieliszki ze szkła, talerze z porcelany, a noże ze stali, a nie wyroby jednorazowego użytku z papieru i plastiku", cholera jasna coś w tym jest . 

We Wrocławiu, na razie spaceruje jeżdżę tramwajami i szukam swojego miejsca na spędzanie wolnego czasu, na spacer , na bieganie i na moje na razie samotne lunche. Może w tym tygodniu, jak będę musiał iść w piątek do pracy to będę miał wolny czwartek we Wrocławiu nie ma sensu na kilka godzin tłuc się do Poznania, to poszukam odpowiednich miejsc. Nie lubię nawet wieczorem za bardzo biegać po chodnikach przy ulicach, wolę parki i jakieś zbiorniki wodne. 

Wczoraj mój brat wspomniał, żebym się we Wrocławiu nie chwalił, że jestem z Poznania bo podobno Wrocławianie nie przepadają za Poznaniakami, nie wiem skąd on to wziął, ale mleko się wylało , bo w pracy wiedzą skąd gość przybył, zwłaszcza że radziłem się w której dzielnicy szukać mieszkania.

Do końca życia nie zrozumiem tych animozji między mieszkańcami różnych części świata. Dla mnie różnice w nas są interesujące, zabawne, urocze, ale nie widzę powodu do tego żeby na ich podstawie kogoś nie lubić. Nie podoba mi się architektura miasta Warszawy, na świecie jest kilka miast które mi się nie podobają, ale to nie ma nic wspólnego z mieszkańcami ja nawet z nikim z tego miasta dłużej nie rozmawiałem, więc jak mam ocenić ludzi mieszkających w tym mieście. 

Mój dialog w osiedlowym sklepie we Wrocławiu, dla mnie uroczy.

- Zrywkę ? - zapytał mnie Pan Sprzedawca. Widząc mój tępy wzrok, wskazuje nazwany przedmiot. 

- Trzeba było mówić, że proponuje Pan tytkę - odpowiedziałem, uśmiechając się do niego. Celowo użyłem nie do końca oddającego rzeczywistość poznańskiego regionalizmu. On też się uśmiechnął i powiedział.

- Znam nowe słowo.

- Ja też - odpowiedziałem.

Na koniec taka jeszcze jedna obserwacja, w Poznaniu i we Wrocławiu powstały nowe dworce imponujące budowle robiące na mnie wrażenie. Niestety ponieważ obie inwestycje nie są na 100 % ukończone jest bałagan organizacyjny tak na 100 %. No jest, mówi się trudno. Tylko proszę mi wytłumaczyć dlaczego my pasażerowie zachowujemy się wobec pracowników PKP zwłaszcza osób siedzących w okienkach tak chamsko,  ta kobieta nie jest kierownikiem tego dworca to nie ona odpowiada za ten bałagan. Co to tym wrzeszczącym ludziom daje za satysfakcje. Ponieważ byłem świadkiem takiej sceny, odbierając bilet od Pani w okienku zrobiłem coś, co stojących za mną zwłaszcza tych niecierpliwych jeszcze bardziej poirytowało, a może czegoś nauczyło . Nie tylko użyłem magicznego zaklęcia dwa razy , ale jeszcze na koniec życzyłem Pani miłego dnia, a co mi tam mi korona z głowy nie spadnie jak będę wobec kogoś miły.