spowiedź Wielkanocna,

naszło mnie kilka spostrzeżeń na temat zbliżających się świąt i mojego w nich udziału. 

Nic się nie zmieniło w moim stosunku do świąt jakichkolwiek , ja ich nie lubię, dlaczego bo od kiedy pracuje zawsze wypadają w nerwowym okresie, kiedy trzeba coś zrobić, a większość zespołu to Panie i muszę zrozumieć, że one muszą przygotować święta czyli w poniedziałek, wtorek je planować, a od środy biorą urlop. To sobie popracowaliśmy. 

W mojej rodzinnej parafii spowiedź Wielkanocna zawsze była w poniedziałek, pamiętam rok w którym pierwszy raz do niej nie poszedłem to był drugi rok mojej aktywności zawodowej. Wracając do domu wtedy jeszcze pociągiem, kupiłem na dworcu książkę "Byłem księdzem" nim dojechałem do domu to miałem sporą część przeczytaną i wiedziałem jedno moje zaufanie do spowiednika, jako warunek dobrej spowiedzi zostało roztrzaskane w drobny mak, ponad 10 lat później robi się coraz miałkie chyba go nigdy nie odzyskam. 

Chociaż interesuję się procedurą apostazji to wiem, że nie zrobię jej. Będę takim typowo polskim tworem "niepraktykujący katolik" z żądaniem kościelnego ślubu i pogrzebu, a co mi tam. Inni mogą, a ja nie, czym tu się przejmować. To nawet nie jest problem z wiarą w Boga i Zmartwychwstanie to jest problem z instytucją kościoła, który uprawia politykę, a nie ewangelizację. Ja to rozumiem z uprawiania polityki jest kasa i można na tym ziemskim padole jeździć niezłą furą, a ewangelizacja to by były tylko koszty z profitami dla kogoś innego.

Jednak najbardziej z tego wszystkiego nie lubię zamiany charakteru świąt z takich

na taki

tylko proszę nie uświadamiać mnie, że jajo to symbol życia, ale chyba pogański za akceptowany przez kościół w ramach uprawiania polityki i biznesu.
Podsumowując mentalnie przygotowuję się na wstanie w niedzielę o 6:00, aby dotrzeć na rodzinne śniadanie wielkanocne o 9:00, żeby mi przypadkiem ojciec z głodu nie zasłabł i tak usłyszę pytanie czy nie mogłem być wcześnie.