kilka myśli o zaświergoleniu

to nie ja wymyśliłem to słowo tylko tłumacze starej kreskówki z fabryki Disneya pod tytułem "Jelonek Bambi". Dziwne, ale czym mam większą okazje obserwować świat i ludzi, właściwie powinienem napisać tych tworzących pary, hetero, homo i niezdecydowanych. Dochodzę do kilku wniosków. Po pierwsze czas działa na niekorzyść, spada atrakcyjność ale i zdolność do akceptacji drugiego człowieka bez próby jego zmieniania na swoje podobieństwo, bez tworzenia klona. Po drugie wbrew temu co mówią i piszą konserwatyści na poziomie tworzenia związku pary hetero i pary homo naprawdę nie wiele się różnią. Jest etap poznania się, wspólnego tzw. chodzenia i wspólnego zamieszkania w celu stworzenia związku. W obu przypadkach jest też umiejętność zrobienie idealnej awantury prawie z niczego, u homo jest tylko jeden powód mniej do tej awantury, opuszczona klapa na sedesie lub nie. Po trzecie, świat tworzy coraz więcej singli, miasta są coraz większe z wieloma usługami, ale na to wszystko trzeba zarobić, czyli spędza się w pracy za dużo czasu, żeby starczyło sił  na bardziej złożone organizowanie sobie życia, dążymy do upraszczania czasu własnego. Gdzie poznać tą swoją drugą połówkę? W pracy ? Nie dziękuję. Z resztą kiedyś zadałem prowokacyjne pytanie, czy zdarzyło Wam się nawet nie samemu ale być świadkiem, że na firmowej imprezie integracyjnej jest pracownik, pracownica ze swoim partnerem, partnerką. Bo ja szczerze pomimo zmiany kilku firm i pracy przez ostatnie ponad dziesięć lat nigdy nie byłem tego świadkiem. Oczywiście przyznaje się, że ja na taki ruch na razie nie mam odwagi. Nie wiem jakie jest Wasze odczucie, ale firmowe życie opiera się na bardzo konserwatywnych zasadach z epoki wiktoriańskiej, konwenans, pozory są najważniejsze. I na koniec w pewnym wieku zaczyna się akceptować nie tylko myśl, ale i stan, że nie jest się stworzonym do związku. Zabrzmiało to trochę jak mowa pogrzebowa, ale mówi się trudno.