proboszcz w konfesjonale we własnej parafii

kiedyś wspominałem, że wybieram się do Baronowej L na weekend, wino i co ino piłem, ale spotkanie ogólnie było letnie. Może z powodu, że był jej facet, a ja o mało nie doprowadziłem do jego eksmisji. Dlatego gdy w piątek zaczęła klikać co robię w sobotę i czy może mnie odwiedzić na kawę, zgodziłem się bez zbędnych ceregieli. Baronowa L. zawitała w moje skromne progi tak z ostrym przytupem i lekkim spóźnieniem. Ta kobieta nie potrafi wejść, żeby o tym fakcie nie zakomunikować całemu piętru.  

Do rzeczy, po kwadransie już wiedziałem "Huston mamy problem", miała doła, kryzys w relacjach i potrzebowała słuchacza takiego spowiednika, który nie poleci do jej matki lub niego i powie wszystko lub przez przypadek mu się wymsknie coś więcej. Z resztą zaskakuje mnie tym, że ona sobie zdaje sprawę, że ja nie mam najlepszego zdania o nim, gorzej ja nie jestem do końca przekonany czy chciałbym go spotkać w ciemnej uliczce, zwyczajnie nie do końca mu ufam. Problem jest taki, że ja nie jestem pewien, czy on zdaje sobie sprawę jakie mam relacje z Baronową L. on chce być samcem Alfą, ale do końca mu to nie wychodzi, co gorsza Baronowa L. go usadza w momencie gdy chodzi o mnie. 

Jeśli ktoś myśli, że moje relacje z Baronową L. są klasyczne homo i jego psiapsiółka, to się bardzo myli. Tu nikt nikomu nie płacze w mankiet od bluzki czy koszuli, potrzebujemy tych spotkań, żeby wywalić z siebie nagromadzoną frustracje, żeby zdobyć energię na kolejne dni. . Uświadomiłem to sobie kiedy zadałem jej dziś pytanie, czy On wie kogo dziś odwiedza. Jej odpowiedź spowodowała, że oczyma wyobraźni widziałem spalone drzwi od mojego mieszkania. To jest kolejny ich kryzys, a Ona komunikuje się ze mną. 

Właśnie skojarzyło mi się jedno, największe marzenie homo uwieść hetero, przepraszam tylko nie wybranka Baronowej L. to jaj wolę katolicką abstynencję w tych sprawach.