(412) wdech przez nos , wydech przez usta

od dłuższego czasu mam nieodparte wrażenie, że wszystko co robię jest rutyną. Robię wdech, bo tak trzeba i wydech bo dłużej nie wytrzymam. Ćwiczenie z kontrolowania wdechu i wydechu jest zawsze ostatnim elementem zajęć, które i tak realizuję zgodnie z zaleceniem trenera. Robot, lub pacynka jak kto woli.
Mam wrażenie, że jestem w jakimś kołowrotku; pobudka, prysznic, śniadanie, mycie zębów, ubranie się, zamknięcie drzwi, samochód, wejście do biura, włączenie komputera, kawa, przeczytanie kilku e-mail, sprawdzenie banków, praca, kontakt z szefem, kolejna kawa lub pierwsza herbata, kilka nowych arkuszy, jakiś telefon , szesnasta, wyłączenie komputera, zamknięcie szafy, samochód, obiad, pierdolety lub siłownia, kolacja i dobranoc.
Ani mnie to grzeje ani ziębi, grunt żebym się nie wnerwił bo zmarnuję popołudnie. Nie chcę emocjonalnego powrotu z czasów pracy we Wrocławiu, nie neguję zalet miasta tylko wystawiam nie najlepszą opinię panom prezesom, a z nie jednym miałem do czynienia.
Nigdy nie miałem super emocjonującego życia, tylko że kiedyś coś czułem, coś mi się chciała. Teraz byle do piątku, a w sobotę rano myślę byle do następnego piątku. I tak mija czas.
Jak mam zrobić coś z poza tej rutyny to odwlekam jak dzieciak rozpoczęcie odrabianie lekcji. Kupno czegokolwiek spoza listy niezbędnej do przeżycia, realizowane niemal tak jak budowa naszych autostrad. Dużo pary w gwizdek, a na końcu tylko dwupasmówka.